Curator Beschouwer

Isabelle Sully onderzoekt het beheer van kunstenaarsnalatenschappen. Illustratie: Elchanon Vermeer, Na een waardige begrafenis, ca. 1870

De regeling Curator Beschouwer is bestemd voor curatoren, critici, theoretici en beschouwers die minimaal 2 jaar professioneel werkzaam zijn op het gebied van beeldende kunst en erfgoed in Nederland of het Caribisch deel van het Koninkrijk. Hiermee stimuleert het Mondriaan Fonds de praktijk van curatoren en beschouwers die met nieuwe visies en verhalen een sleutelrol vervullen tussen kunst en erfgoed enerzijds en het publiek anderzijds. Curatoren en beschouwers kunnen de bijdrage gebruiken voor het uitwerken van plannen en het ontwikkelen van visies en verhalen die de kwaliteit van beeldende kunst en erfgoed versterken en belichten voor het publiek. Het betreft een vaste bijdrage variërend van 1 tot maximaal 12 maanden. De looptijd van de bijdrage moet aannemelijk worden gemaakt in een werkplan.

In 2023 is het aantal ontvangen aanvragen licht (bijna 10%) afgenomen ten opzichte van 2022. Het aantal gehonoreerde aanvragen lag in 2023 nagenoeg gelijk met het jaar daarvoor. Het toegekende bedrag is wel significant hoger dan in 2022 en steeg met bijna 40%.

Wat betreft de aard en het doel van de projecten, is de diversiteit in aanvragen groot. Dit komt omdat het gaat om curatoren en beschouwers die zowel op het gebied van erfgoed als beeldende kunst werken. Het merendeel van de aanvragen betreft voorbereidend onderzoek voor een publicatie of tentoonstellingsvoorstel. Zo onderzoekt Ana Maria Hernandez nieuwe manieren om visueel beeldende kunst te presenteren in het Caribisch deel van het Koninkrijk, met Aruba als casestudy. Haar voortgang deelt ze via een online blog, met als uiteindelijk resultaat een tentoonstellingsconcept. Isabelle Sully onderzoekt het beheer van kunstenaarsnalatenschappen. Zij gaat 5 erfgenamen van kunstenaars interviewen, waarbij de focus ligt op wat deze arbeid emotioneel, financieel en praktisch met zich meebrengt. Dit vertaalt Sully in eerste instantie naar verschillende essays, later mogelijk ook naar exposities.

Ten slotte werken Willem van Zoetendaal en Róman Kienjet samen aan een onderzoeksproject naar de fotografische representatie van gebedshuizen. Hiervoor doen ze in verschillende Nederlandse archieven onderzoek om foto's te categoriseren en te typeren. Vervolgens geven Van Zoetendaal en Kienjet aan een aantal hedendaagse fotografen de opdracht om een eigen invulling te geven aan dit soort foto’s, waardoor gebedshuizen ook op een hedendaagse manier vastgelegd worden.