Kunst Presentatie Internationaal

Kristina Benjocki, 2023. Foto: Marija Konjikušić

Kunstenaars uit Nederland die hun werk in het buitenland willen presenteren of internationaal erkende kunstinstellingen buiten Nederland die actueel werk van levende beeldend kunstenaars uit Nederland willen tonen, kunnen via de regeling Kunst Presentatie Internationaal een bijdrage krijgen voor de kosten van het tonen van werk. Het doel van deze regeling is het stimuleren en vergroten van de internationale bekendheid en waardering van hedendaagse beeldende kunst uit Nederland.

De bijdrage is voor kosten die de zichtbaarheid van het werk vergroten en niet in de reguliere begroting van een presentatie zijn opgenomen. Zoals een eventuele gastconservator, reis- en verblijfkosten van betrokken kunstenaar(s) of gastcurator, transport- en daarbij behorende verzekeringskosten, productiekosten en vertaalkosten. Ook een bijdrage in de kosten voor de productie van nieuw werk valt hieronder.

In 2022 zagen we een herstel van de internationale activiteiten en de verwachting was dat het aantal aanvragen in 2023 meer vergelijkbaar zou zijn met pre-corona jaren. Het aantal aanvragen in 2023 is echter aanzienlijk hoger dan in de jaren voor corona. Dit zou kunnen komen doordat kunstenaars uit het Koninkrijk zich beter weten aan te sluiten bij internationale instellingen en/of dat zij het fonds beter weten te vinden. Maar hoogstwaarschijnlijk spelen de gestegen kosten een rol. Het vinden van extra financiering is nu nog meer van belang dan voorheen. Bestaande budgetten kunnen de gestegen kosten niet dekken en men moet meer dan voorheen opzoek naar extra middelen.

Net als in voorgaande jaren kwamen de meeste gehonoreerde aanvragen uit Duitsland en België. Daarna volgen Verenigde Koninkrijk, Frankrijk, Verenigde Staten en vervolgens landen zoals Servië, Kroatië, Turkije, Zuid-Korea, Japan en Indonesië. Het valt op dat kunstenaars en instellingen elkaar goed weten te vinden, ook in landen waarmee minder culturele uitwisseling is met Nederland. Dit laat zien dat kunstenaars niet met elkaar in competitie zijn voor dezelfde instellingen in populaire landen zoals Duitsland en België maar juist nieuwe plekken weten te bereiken. Een van de redenen voor dit succes is de diversiteit in achtergrond van deze kunstenaars en het brede netwerk dat zij met zich meebrengen. Daarmee weten ze het Nederlandse beeldende kunstveld te vertegenwoordigen op plekken waar deze anders niet te zien zou zijn.

Zo had Kristina Benjocki een solotentoonstelling in de dependance van Museum of Contemporary Art Belgrado, de voormalige woning van het echtpaar Milica Zoric & Rodoljub Colakovic. Dit echtpaar doneerde de woning met al zijn kunststukken aan de stad Belgrado. Benjocki liet eigen werk zien waaronder het nieuwe werk Portrait of a Mountain. Deze ode aan de Cannerberg toont de vele verhalen die de berg in zich draagt. Benjocki's solotentoonstelling werd positief ontvangen en zeer gewaardeerd door het lokale publiek.

Een ander voorbeeld is Mounira Al Solh die werd uitgenodigd voor de Manif d'art 11 - La biennale de Québec. Tijdens de biënnale toonde zij het werk Lackadaisical Sunset to Sunset (2022). Een werk dat doorlopend in ontwikkeling is en de veelzijdigheid van de artistieke praktijk van Mounira Al Solh laat zien. Terwijl een groep tekeningen de verhalen vertelt van degenen die ontheemd zijn, concentreert een geborduurde parasol zich op verhalen van vrouwen die zich hebben verzet tegen systemische onderdrukking.